Πατέρας στην εποχή της κρίσης.

Πατέρας στην εποχή της κρίσης.

Πατέρας σε μια Ελλάδα που πνίγει παιδιά στο Αιγαίο. Κάθε βράδυ γυρνώ με αγωνία να δω τα μικρά μου στο κρεβάτι τους, στην αγκαλιά των ανέμελων ονείρων τους. Είναι φορές – το παραδέχομαι- που σκόπιμα καθυστερώ την επιστροφή μου. Πώς να δω τα μάτια τους και να μη σκεφτώ το μέλλον και τη χώρα που τους ετοίμασα να ζήσουν. Σκέφτομαι εκείνους τους άντρες που τους ξέφυγαν τα αγγελούδια τους από τα χέρια και χάθηκαν στα αφιλόξενα νερά της χώρας μου, εκεί που το καλοκαιράκι θα κολυμπούν τα δικά μου πιτσιρίκια!! Ντρέπομαι για όσα συμβαίνουν γύρω μου.   

Σταματώ και σκέφτομαι τον πατέρα – άνεργο πως γυρνά στο δικό του σπίτι. Εκείνον που κάθε πρωί, για τα μάτια των παιδιών, προσποιείται πως φεύγει για τη δουλειά. Σκέφτομαι την αγωνία του να μην καταλάβουν τίποτα τα παιδιά! Να μη δουν πως είναι ένα στατιστικό δεδομένο, ένας αριθμός που συμπληρώνει το ποσοστό ενός ανθρωποφάγου δείκτη.  Πατέρας στην εποχή της κρίσης προσπαθεί να κρατήσει τη αξιοπρέπειά του, τον αυτοσεβασμό του. Να κρατηθεί γενικά!

Δυστυχώς αφεθήκαμε στη λάμψη των χρημάτων, χάσαμε την ουσία της ζωής και τώρα άνεργοι-πλούσιοι στην ίδια βάρκα. Μια χώρα που βυθίζεται και ψάχνει μάταια σωσίβιο στην προσποιητή ανθρωπιά. Λίγο φαγητό στον άστεγο, λίγα ρούχα (τα παλιά…) στα παιδιά του γείτονα. Πατέρας στα χρόνια της κρίσης, ζώντας σε μια Ελλάδα ανήθικη, γερασμένη, κουρασμένη και με ξεφτισμένο μακιγιάζ. Μπαμπάς σε μια στιγμή κρίσης της ιστορίας.

Μπαμπάδες εν δράσει… τώρα και στη πράξη. Εδώ θα ενημερώνουμε για δικαιώματα των οικογενειών, θα στηρίζουμε δράσεις αλληλοβοήθειας, θα ενημερώνουμε για θέσεις αξιοπρεπούς εργασίας, θα κοινοποιούμε προβλήματα, θα απαιτούμε λύσεις. Εσείς εκεί έξω είστε οι πηγές μας. Είναι καιρός να δράσουμε! Είναι καιρός να αντιδράσουμε!

Πατέρας 2 ζουζουνιών.